GÜN GELİYOR, DÜNDEN BETER!..

Pandemi salgını bitmeden ekonomik kriz, ekonomik kriz bitmeden savaş, savaş bitmeden terör, terör bitmeden türlü türlü gerginlik, mutsuzluk, velhasılı bin bir sorun peş peşe sıralanıyor. Tüm bunlar da yetmezmiş gibi yeniden başa sarıyoruz ve Çin’den yepyeni pandemi haberleri duymaya başlıyoruz. Her geçen gün bir öncekini bu kadar mı aratır. 3. Dünya Savaşının konuşulması ne demek..

Felaket tellallığı değil hepsi gerçek. Sadece ülkemiz değil bütün dünya, bütün insanlık adeta diken üstünde.. Ortadoğu’nun dinmeyen kan ve gözyaşı aylardır Avrupa’nın tam göbeğinde… Bilim, teknoloji ve uzay çağında insanların göçü nedir? Göçmen dramlarının Ortaçağ’dan ne farkı var?.. ABD, Rusya, Çin gibi filler neden hep tepişiyor ve çimler eziliyor.

Gelelim ülkemize… Tüm bu gelişmelerden nasibine düşen payı fazlasıyla alan Türkiye’ye.. Ekonomiden iç huzura, barıştan güvenliğe her açıdan biz de tüm bunlardan nasibimizi fazlasıyla alıyoruz. Dünyada kendi kendine yetebilen 7 ülkeden Türkiye’miz ne yazık ki artık kendi kendine yetemiyor. Özellikle de tarımda.

Üç tarafı denizlerle çevrili, dört iklimin hakim olduğu, yeraltı ve yer üstü zenginlikleri, eşsiz ovaları, sınırsız su kaynakları ve en önemlisi genç nüfus potansiyeli ile dünyanın gözbebeği ülkemiz nasıl olur da kendi kendine yetemez?..

Hiç kimseye, hiç bir güce zerre kadar bağımlı olmadan kendimize yetmeliyiz, bunun için de üretmeliyiz. Gıda özgürlüğünü çok kısa zamanda yeniden kazanmalıyız.

Siyaset üstü bir yönetim anlayışı ile topyekun bir kalkınma modeli.. Japonya, Kuzey Kore, Almanya ve Çin’in yaptığı gibi.. Kalkınma hamlesi. Elbette dünya ile bağlarımız kopmadan devam edecek lakin önceliğimiz kendi insanımız olacak. Birlik ve beraberlik içerisinde 85 milyon yeniden yüklenmeli geleceğin ağır yükünü ve yola koyulmalı.. Cumhuriyetimizin 10. yılında olduğu gibi 100. yıla da en güzel hayallerle girmeliyiz…

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramını kutlar, Mübarek Ramazan Bayramı’nın güzellikler getirmesini dilerim.